Back to: میاں محمد بخش کلام
| کالیے کوئلے صُبح سویرے نہ بول غماں دی بولی نہ وس تیرے نہ وس میرے جو لکھیا پینا جھولی |
| دُکھیے دی گل دُکھیا جانے، سُکھیاں نوں کی خبراں ٹُر جاندے نے سجن جناں دے او روندے تک تک قبراں |
| نہ رو اکھیو ڈک لو اتھروں، کُجھ نئیں بندا رویاں دُکھ بندے دے مُکدے نئیں ، اےتاں مُکدے نے مویاں |
| مندے لوکاں دی سنگت اے وے جیویں درخت کھجور دُھپ لگے تے چھاں نہ دیوے، پُکھ لگے پھل دُور |
| درد ہووے تے ہائے نکلدی، نئیں کوئی رہندا جر کے یار اپنے دیاں گلاں کریے تے منہ غیراں ول کر کے |
| لے او یار حوالے رب دے، لمبی پیئی او جُدائی حشر دیہاڑے آن ملاں گے ،ہُن ہور اُمید نہ کائی |
